به نقل از «دانا»

بازار داغ مشاوران تحصیلی با اعلام نتایج کنکور/ انتظار معجزه در ازای پرداخت مبالغ هنگفت!

تاریخ انتشار: ۱۴ مرداد ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۰۰۰۹۸۵۴

با فروکش کردن تب داغ کنکور بار دیگر تب انتخاب رشته و صرف هزینه های آنچنانی بالا میگیرد که در این بازار آشفته عده ای از آب گل آلود قزل آلا صید میکنند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از آناج ، کنکور 97 نیز به مانند سال‌های گذشته برگزار شد و با اعلام نتایج بار دیگر بازار داغ مشاوره‌‌های تحصیلی برای انتخاب رشته داغ‌‌تر گشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با اعلام نتایج دانش آموزان و والدین در تب و تاب انتخاب مشاوری مجرب هستند تا ادامه راهی را که آمده‌‌اند به دست این مشاوران بسپارند و بهترین انتخاب برایشان رقم بخورد.

در این راه البته از خرج پول‌‌های کلان نیز ابایی ندارند و بیشترشان فکر می‌کنند که این مشاوران به جای مشورت قرار است معجزه کنند و از دل رتبه ثواب و نا ثوابشان یک رشته عالی در دانشگاه‌‌های خوب به دست بیاورند اتفاقی که هیچ شعبده بازی هم نمی‌تواند به آن دست بزند.

در انتخاب رشته عوامل زیادی دخیل هستند از جمله علایق دانش آموز، محدودیت یا معذوریت‌های جسمانی، دور یا نزدیک بودن دانشگاه‌‌‌ها و مثال‌‌‌هایی از این دست که کار انتخاب رشته را از یک کار تک بعدی به کاری مهم تبدیل می‌‌کند. شاید به همین دلیل است که بسیاری از والدین حاضرند هزینه‌‌‌‌‌‌های هنگفتی برای یک ساعت مشاوره و انتخاب رشته صرف کنند تا بعدا احساس کوتاهی در انجام وظیفه شان نکنند.

نرم افزار انتخاب رشته مجازی سنجش مناسب ترین گزینه

سازمان سنجش نرم افزاری را در اختیار دانش آموزان قرار می‌دهد که با هزینه‌‌ی بسیار کمتر از مشاوان آموزشگاه‌ها انتخاب رشته را به صورت مجازی برای دانش آموزان انجام می‌دهد. این انتخاب رشته که بر اساس قبولی سال‌های گذشته مطرح است مطمئن ترین شیوه برای انتخاب رشته می‌‌باشد و تجربه چندین ساله این نرم افزار نشان داده که درصد خطای آن بسیار کم است.

سازمان سنجش این نرم افزار را بر اساس شهر، رشته و قبولی سال‌های گذشته در اختیار دانش آموزان قرار داده است تا با مشاهده نتایج هم تراز خود در سال گذشته و قبولیشان در دانشگاه دست به انتخاب رشته بزنند.

مشاوران مجرب هزینه‌های هنگفت نمی‌خواهند

تجربه برگزاری کنکور در طول سال‌های گذشته و انتخاب رشته نشان داده است که مشاوران کاربلدی که بر اساس تجربه انتخاب رشته را انجام می‌دهند هزینه‌های هنگفتی دریافت نمی‌کنند و در عوض مشاورانی که به نام آموزشگاه‌ها تکیه زدند با صرف کمترین زمان بیشترین پول‌ها را به جیب می‌زنند.

سال قبل که برای انتخاب رشته یکی از دوستان به یکی از مراکز مشاوره برای انتخاب رشته سر زده بودیم با اتفاق جالبی روبرو شدیم. منشی آقای مشاور از سر سادگی و یا نزدیکی با ما میگفت که تمام انتخاب رشته‌ها را خودش بر حسب قبولی سال‌های گذشته انجام می‌دهد و جناب مشاور زحمتی به خود نمی‌دهند و در عوض پول خوبی از دانش آموزان دریافت می‌کنند.

پرس و جو از دانش آموزان و والدینشان نمایان می‌‌سازد که هزینه‌ای بین چهل هزار تومان تا هزینه‌های میلیونی برای انتخاب رشته صرف می‌شود، پولی که مستقیما به جیب مشاوران و یا آموزشگاه‌ها می‌رود.

کلاه گشادی که بر سر خانواده‌ها گذاشته می‌شود و آنها به سبب اعتماد، آینده فرزندانشان را به کسانی می‌سپارند که حتی زحمت صرف یک ساعت زمان برای کاری که دستمزد آنچنانی برای آن می‌گیرند به خود نمی‌دهند.

با وجود تخلفاتی از این دست والدین باید توجه داشته باشند که مشاوران خود را از بین افرادی که به آنها اعتماد و اعتقاد دارند انتخاب کنند و قبل از هرچیزی هم علایق فرزندانشان را در اولویت این انتخاب‌ها قرار دهند.

وقتی همه مجاز به انتخاب رشته می‌شوند

از جمله نکات جالب کنکور امسال مجاز شدن تمام شرکت کنندگان برای انتخاب رشته می‌باشد، موضوعی که بسیاری از جوانان دهه شصتی با تکیه بر آن خود را نسل سوخته می‌دانند و نسل جدید را لوک خوش شانس!

شاید همین موضوع باعث شود که بسیاری از دانش آموزان بتوانند حودشان اقدام به انتخاب رشته کنند و نیازی به صرف هزینه‌های آنچنانی نباشد. انتخاب مشاور در صورتیکه سازمان سنجش و تجربه دانش آموزان در سالهای گذشته به کمکشان می آید شاید در مواردی کاربرد داشته باشد که دانش آموزان با رتبه‌های حساس در دو راهی برخی رشته‌ها باقی مانده باشند.

در غیر این صورت رتبه‌های چند صد هزار تایی و میلیونی دیگر نیازی به صرف هزینه‌های بسیار سنگین برای مشاور و تقاضای معجزه ندارد!

انتهای پیام/

 

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۰۰۰۹۸۵۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دولت از فعالان بازار لوازم خانگی انتظار معجزه دارد

دولت انتظار دارد، برند‌های ایرانی لوازم خانگی با شاخص‌ترین برند‌های خارجی رقابت کنند و بازار کشور‌های همسایه را در اختیار بگیرند.

به گزارش اکونگار، در عین حال به فعالان فشار می‌آورد که ارز صادراتی را با نرخ نیمایی به دولت بفروشند و تولید با قیمت پایین‌تر به بازار عرضه کنند. به نظر می‌رسد دولت از فعالان لوازم خانگی انتظار معجزه دارد.

در حاشیه ششمین نمایشگاه فرصت‌های صادراتی ایران پنلی با عنوان دلایل عدم استقبال بازار‌های جهانی از محصولات لوازم خانگی ایرانی برگزار شد. در این پنل احسان فدایی کارشناس لوازم خانگی و دبیر پنل، محمدرضا شهیدی دبیر انجمن صنفی صوتی و تصویری، عادل دهدشتی مدیر ارشد برند سازمانی گروه انتخاب، عباس ابهری عضو هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان لوازم خانگی، محمدحسین اسلامیان نایب رئیس اتحادیه لوازم خانگی، پرویز کلباسی مدیرعامل سیماران، فرشید گلزاده مدیرعامل صنایع لوازم خانگی مادیران و ابوالقاسم شانه ساز دبیر انجمن لوازم خانگی کوچک حضور داشتند و به مشکلات تولید و فروش لوازم خانگی اشاره کردند.

البته عنوان این پنل مورد نقد شرکت کنندگان قرار گرفت چرا که اعضا بر این باور بودند این عنوان انداختن توپ مشکلات و نارسایی‌ها به زمین فعالان صنعتی ست. در حالی که پیش از اینکه به تولید برسیم باید ریشه‌های مشکلات کلان اقتصاد را بررسی کنیم سپس به رقابتی نبودن تولیدات بپردازیم.

احسان فدایی دبیر پنل و کارشناس لوازم خانگی در گفتگویی به خلاصه‌ای از گفته‌های شرکت کنندگان در پنل اشاره کرد که در ادامه می‌خوانید:

محمدرضا شهیدی دبیر انجمن صنفی صوتی و تصویری، گفت: در سال‌های اخیر همواره درون ساختار تصمیم گیری ناهماهنگی‌های زیادی وجود داشته و مشکلات و موانعی که بر سر راه قرار گرفته به صورت خواسته یا ناخواسته توسط دولت زمینه ساز این شده که شرکت‌های تولیدی در داخل کشور دستشان برای هر نوع فعالیت اقتصادی بسته باشد.

آئین نامه‌های خلق الساعه‌ای که مدام در حال زایش و تغییر هستند تبدیل به بزرگترین مانع برای تولید شده اند. صاحبان صنایع نیاز به برنامه ریزی میان مدت و بلندمدت دارند. تولید با مقوله تجارت و بازرگانی که پروسه آن سرعت بیشتری دارد، متفاوت است. متاسفانه آئین نامه‌های متعددی که صادر می‌شود تغییر و تحولات بسیار گسترده و عمده‌ای را از سوی وزارت صمت برای تولید به بار آورده و منجر به نارکارآمدی برنامه ریزی‌ها شده است. تولیدکننده نمی‌داند در چند ماه آینده شرایط تولید و تجارت چقدر قرار است تغییر کند تا نسبت به آن برنامه ریزی داشته باشد.

مشکل دوم به تخصیص ارز مربوط می‌شود. پروسه تخصیص ارز بسیار طولانی شده و ناهماهنگی بین وزارت صمت و بانک مرکزی بسیار بالا رفته است. بانک مرکزی از سیستم پاسخگویی رودر رو به سیستم ثبت تیکت تغییر داده و اصلا پاسخگوی مشکلات فعالان حوزه نیست.

کمیت گرایی دولت

ابوالقاسم شانه ساز دبیر انجمن لوازم خانگی کوچک، گفت: تامین مواد اولیه و قطعات در گذشته از کشور‌های مختلف انجام می‌شد و لوازم خانگی کوچک بازار خوبی داشت. با تولیداتی که انجام می‌شد روی بازار‌های صادراتی بهتر می‌توانستند کار کنند. اما یکی از مشکلات بزرگی که در چند سال اخیر به شدت رواج پیدا کرده و در اثر یک سیاستگذاری غلط و تداوم آن سیاست ایجاد شده این است که طی سال‌های گذشته گرفتار آماردرمانی و کمیت گرایی شده ایم. در مجموعه وزارت صمت در چند سال گذشته برای افزایش آمار کمی تولیدات، برای هر کسی که تقاضا داشته مجوز صادر شده است.

افراد برای استفاده از تسهیلات تولید که در سال‌های گذشته تخصیص پیدا می‌کرد متقاضی تاسیس بنگاه‌های تولیدی کوچک می‌شدند. بدون آنکه صلاحیت آن‌ها بررسی شود و تخصص لازم برای فعالیت در این حوزه را داشته باشند. تعدد مجوز‌ها مشکل بزرگی ایجاد کرده است. در مقوله تخصیص ارز، وزارت صمت باید چیزی حدود یک هزار فعال صنعتی را برای دریافت ارز به بانک مرکزی معرفی کند. ۹۰ درصد این افراد Economy of scale نیستند یعنی تولید رقابت پذیر ندارند. این بنگاه‌ها ارز را دریافت می‌کنند، مواد اولیه گرید ۲ چینی وارد می‌کنند و وارد چرخه تولید برند‌های ناشناخته و بی کیفیت می‌شوند. این برند‌ها حتی در بازار داخلی هم متقاضی ندارند چه رسد به صدور به کشور‌های همسایه. این اتفاق تبدیل به لوپ بزرگ و معیوب در کشور شده است.

کشور‌های همسایه هم تولیدات ایرانی را نمی‌خواهند

محمدحسین اسلامیان نایب رئیس اتحادیه فروشندگان لوازم خانگی، گفت: وقتی محصولات تولید شده، برای تهیه مواد اولیه از ارز بازار آزاد استفاده می‌کند، قیمت تمام شده آن افزایش می‌یابد. به طور مثال یک ماشین لباس شویی یا ظرف شویی ایرانی بالغ بر ۳۰۰ دلار هزینه تمام شده، دارد. چگونه این تولیدات با برند‌های معتبر دنیا که با قیمت پایین‌تر یا هم اندازه قیمت تولیدات ایرانی در کشور‌های همسایه عرضه می‌شود، می‌تواند رقابت کند.

وقتی ما خودمان واردکننده تکنولوژی هستیم نمی‌توانیم با مشکلاتی که در حوزه ارز داریم قطعا نمی‌توانیم با برند‌های خارجی رقابت کنیم. چگونه می‌توانیم تولیدات ایرانی را ۴۰ درصد گران‌تر از تولیدات مشابه برند‌های خارجی بفروشیم. پس عملا بستر صادرات را حتی در کشور‌های هم مرز خودمان هم نداریم. چون کشور‌های آن‌ها دارای تجارت آزاد هستند و ممنوعیتی برای واردات برند‌های باکیفیت‌تر و با قیمت مناسب‌تر ندارند.

دخالت دولت هر روز بیشتر می‌شود

پرویز کلباسی مدیرعامل سیماران، گفت: در گذشته صادرات به راحتی انجام می‌شد، چون محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها کمتر از امروز بود و دخالت دولت را در بازار کمتر می‌دیدیم. هر مرحله که پیش می‌رویم دخالت و ورود دولت به بازار چه از سوی وزارت صمت و چه بانک مرکزی افزایش پیدا کرده لذا مسیر بسیار دشوار شده است؛ بنابراین ما که در گذشته می‌توانستیم به کشور‌های اطراف صادرات انجام دهیم امروز صادراتمان به صفر رسیده است و بخشی از سود شرکت که از محل صادرات بود از دست رفته است.

مجموعه‌های خدمات پس از فروش در کشور‌های هدف ایجاد شود

فرشید گلزاده مدیرعامل صنایع لوازم خانگی مادیران، گفت: اگر قرار است صادرات داشته باشیم باید مجموعه‌هایی در کشور‌های هدف ایجاد شوند تا به برند‌های ایرانی خدمات پس از فروش ارائه دهند. با ایجاد شدن این مزیت شاید بتوان روی صادرات به برخی کشور‌ها کار کرد.

وجود برند‌های بی کیفیت و متعدد

عادل دهدشتی مدیرارشد برند سازمانی گروه انتخاب، گفت: ما در کشور خودمان یک برند سرشناس شاخص نداریم. در کشور‌های صنعتی مهم دنیا چند برند خاص به عنوان صنایع مادر برای صادرات در نظر گرفته می‌شوند. این برند‌ها مورد حمایت قرار می‌گیرند و باقی تولیدات، برای آن‌ها زنجیره ارزش ایجاد می‌کنند. مثل ال جی و سامسونگ به عنوان تولیدات شاخص کره جنوبی. اما در کشور ما برند‌های به شدت زیادی وجود دارد که عمده آن‌ها نیز تولیدات اقتصادی ندارند. اغلب این صنایع در حال گذراندن روزمرگی خود هستند. تبلیغاتی که در صدا و سیما می‌شود تبلیغ روی فروش است و ارتباطی با برندسازی ندارد.

دولت کاری نکند بهترین خدمت به تولید است

احسان فدایی کارشناس لوازم خانگی و دبیر پنل، گفت: به خیر تو امید نیست شر مرسان. همه فعالان لوازم خانگی در ایران بر این باورند که بهترین خدمت به مجموعه لوازم خانگی این است که دولت کاری نکند. چون حضور و تصدی گری دولت منجر به سردرگمی فعالان صنعت لوازم خانگی شده است. یک مثال عینی آن بیانیه‌های وزارت نیرو برای ممنوعیت تبلیغات اسپیلت هاست. در کشوری که مشکل آب داریم و در زمستان مشکل گاز داریم و هر چه پیشتر می‌رویم مشکلات وخیم‌تر می‌شود، بهترین روش به سمت انرژی‌های نوین و جایگزین کردن کولر‌های آبی ست. مشکل اصلی ما در خانه است و هنوز مشکل داخلی ما حل نشده که به مسائل بیرون از کشور بپردازیم.

یکی از مشکلات اصلی ما این است که سیاست‌های تشویقی به سیاست‌های تنبیهی تبدیل شده است. در بحث صادرات به سه موضوع باید توجه داشته باشیم. اول عرضه، بعد تقاضا و سپس هزینه مبادله. ما باید تولید محصول رقابت پذیر باشیم چه در بخش قیمت، چه کیفیت و چه طراحی. در بحث قیمت تمام شده می‌بینیم که دولت به عنوان تامین کننده عمده مواد اولیه، قیمت‌ها را بالا برده است. هزینه‌های حمل و نقل نیز از سال ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۲ حدود ۵.۵ برابر شده است.

نرخ بهره نیز از سوی بانک‌ها به بیش از ۴۲ درصد رسیده و قیمت ارز هم که مشخص است. در حوزه طراحی و کیفیت زمانی می‌توانید سرمایه گذاری کنید که حاشیه سود بالایی داشته باشید. یعنی تولید در مقیاس اقتصادی باشد. در حال حاضر بیش از ۹۵ درصد از تولیدکنندگان لوازم خانگی تولید اقتصادی ندارند؛ بنابراین اصلا نمی‌توان در حوزه طراحی و کیفیت ورود پیدا کنند. ما در بخش تقاضا باید تعرفه‌های ترجیحی داشته باشیم.

یا باید دولت دامپینگ کند یا اینکه تعرفه‌های ترجیحی داشته باشیم. اما وزارت خارجه انقدر درگیر مسائل سیاسی شده که برای رایزنی اقتصادی با کشور‌های همسایه هم فرصت ندارد. در کنار همه این‌ها به دلیل تحریم هزینه‌های مبادله به شدت بالا رفته است و بانک مرکزی هم با پیمان سپاری ارزی کار را برای صادرکننده تمام کرده و با گرفتن ارز با قیمت‌های دولتی، همه انگیزه‌های صادرات را از بین برده است.